Nowa przestrzeń miejska będąca tematem konkursu, ma szansę spełniać swoją rolę sprzed modernistycznych idei dla samochodów – być miejscem spotkań, dyskusji, odpoczynku a także zachętą do spaceru i zewnętrznych aktywności. Chodzenie po wspólnej przestrzeni miejskiej może być zarówno celem samym w sobie jak i początkiem wielu innych inicjatyw.
Idee, które przyświecały nam podczas projektowania Kładki Berdychowskiej to przede wszystkim zachęcenie mieszkańców do intensywniejszego obcowania z tkanką miejską. W projektowaniu uwzględniliśmy znaczenie ruchu pieszych i rowerzystów jako niezbędny element zrównoważonego rozwoju zdrowego społeczeństwa. Punktem wyjścia dla projektu kładki była skala człowieka, możliwości ludzkiego ciała oraz jego ograniczenia. Pozwoliło to na wytyczenie ścieżek, bulwarów i tarasów, po których można poruszać się bezpiecznie i komfortowo.
Podstawowym założeniem projektu było uzyskanie lekkiej i delikatnej formy, subtelnie zaznaczonej w krajobrazie. Poszukiwania doprowadziły projektantów do konstrukcji o przekroju zbliżonym do trójkąta równoramiennego, którego oba ramiona zostały pokryte kompozytowymi panelami aluminiowymi o lustrzanym wykończeniu. Odbity w ten sposób krajobraz umożliwił ukrycie formy w miejskim pejzażu. Prosty zabieg optyczny nadał konstrukcji lekkości i oryginalności, nie dominując przy tym przestrzeni.
Projekt przestrzeni biurowych siedziby głównej grupy Raben w Gądkach. Wszystkie elementy wyposażenia wnętrz zostały zaprojektowane zgodnie z myślą Feng Shui. Wnętrze definiują proste, jasne płaszczyzny zabudów meblarskich i przestrzeni wspólnych. Przestrzeń ożywiają zielone akcenty mebli oraz ciepłe dzienne światło dobranych opraw.
Zabytkowy budynek “A” kompleksu biurowego UBIQ34 w Poznaniu powstał jako kantyna oficerska dla kadry stacjonującego tu pułku ułanów. Surowa militarna architektura sprzed ponad 100 lat z czasem nabrała szlachetnej patyny. Prace rekonstrukcyjne wydobyły z niej naturalne piękno, jednocześnie dostosowując zabytkowe wnętrza do potrzeb najbardziej wymagających współczesnych użytkowników. Oryginalne materiały takie jak cegła czy drewno zostały wzbogacone o nowoczesne akcenty ze stali i szkła, nadając przestrzeniom industrialny charakter.
Projekt obejmuje przebudowę wraz z modernizacją istniejącego, trzykondygnacyjnego budynku biurowego o formie prostopadłościanu. W budynku zachowano istniejącą konstrukcję nośną, natomiast nową formę otrzymały zewnętrzne ściany osłonowe. Elewacja budynku nawiązuje do układu istniejącego szkieletu konstrukcyjnego z zastosowaniem nowoczesnych i energooszczędnych rozwiązań. Przeszklone ściany osłonowe zaprojektowano w systemie fasadowym, część elewacji z okładziną z paneli kompozytowych AL-PE-AL oraz prefabrykowanych okładzinach betonowych. Budynek został uzupełniony o balkony wzniesione jako lekka konstrukcja stalowa.
Poza częścią kubaturową projekt obejmował także kompleksowe opracowanie w zakresie wnętrz – od fazy koncepcji po szczegółowy projekt wykonawczy. Wnętrza biurowca cechują wysokiej jakości materiały, a ideą było stworzenie prostych, eleganckich, monochromatycznych wnętrz przełamanych ciepłem naturalnego drewna. Forma architektoniczna przyczyniła się zastosowania surowych i nowoczesnych rozwiązań materiałowych jak beton, szkło oraz metal, zestawionych z ponadczasowością drewna orzechowego. Całość dopełnia zieleń w postaci ogrodu wertykalnego zawieszonego nad przestrzenią holu głównego.
Na podstawie przeprowadzonych analiz urbanistycznych uznano za wysoce wskazane zlokalizować w obszarze inwestycji dominantę wysokościową w otoczeniu śródmiejskiej wielofunkcyjnej zabudowy wysokiej i średniowysokiej. Projekt przewiduje wyraźną gradację wysokości elementów struktury urbanistycznej od średniowysokich (SW) w południowej części terenu, poprzez wysokie (W) w części północnej i zachodniej oraz dominanty wysokościowej (WW) w części centralnej.
Zagospodarowanie terenów pomiędzy budynkami poszczególnych etapów w formie wysokiej jakości przestrzeni publicznej, dostępnej wyłącznie dla ruchu pieszego i rowerowego. Projekt przewiduje realizację następujących głównych przestrzeni publicznych:
W części północno-wschodniej terenu reprezentacyjny plac jako strefa wejściowa do najwyższych obiektów biurowych (budynki A, B, C).
W części południowo-centralnej terenu plac miejski ograniczony budynkami A, B, G, H, z dostępem do różnorodnych usług o charakterze centrotwórczym (kultura, gastronomia, handel, rozrywka) oraz zakresem funkcji dodatkowych (rzeźba miejska, tymczasowa scena letnia, sezonowe lodowisko, itp.).
Częściowo zadaszona przestrzeń ze strefą rekreacji łącząca główne place założenia, wykształcona dzięki usunięciu dwóch pierwszych kondygnacji części dominanty wysokościowej.
Pasaż handlowy łączący reprezentacyjny plac (strefę wejściową obszaru) z terenami przyszłej zabudowy należącymi do PKP, prowadzący w kierunku dworca Poznań Główny.
Pozostałe przestrzenie publiczne w formie mniejszych placów, dojść pieszych i skwerów, z elementami zieleni miejskiej, obiektów i urządzeń sportowych (zewnętrzna siłownia, ścianka wspinaczkowa), stref wypoczynku i rekreacji oraz stref handlu okazjonalnego (targ żywności ekologicznej, miejsca postojowe dla food-trucków).
Dodatkowo projekt przewiduje modernizację fragmentu przejścia podziemnego pod skrzyżowaniem ul. Matyi i Wierzbięcice w celu wytworzenia reprezentacyjnej formy wejścia na plac w północno-wschodnim narożniku działki.
Podstawowym wyzwaniem projektowym była chęć możliwie kompleksowej rewitalizacji obszaru dawnej fabryki fajansu, stanowiącego istotny fragment zabudowy ścisłego centrum Włocławka. Potencjał terenu był rzeczywiście wyjątkowy: dogodna lokalizacja, bogata historia miejsca ale również poważne braki podstawowych funkcji miejskich i przestrzeni służących społecznej integracji w obrębie funkcjonalnego śródmieścia. Za cel obrano zatem takie kierunki urbanistycznych i architektonicznych przeobrażeń, których wpływ wykraczałby poza fizyczne granice opracowania i służył poprawie warunków funkcjonowania lokalnej społeczności oraz kreowaniu nowego wizerunku miasta.
Kompleks tworzą cztery budynki o zróżnicowanym przeznaczeniu, w tym jeden obiekt zabytkowy, skupione wokół Placu Grodzkiego – nowej istotnej przestrzeni publicznej Włocławka.
„Zawsze zazdrościłem tym, którzy mieli szansę przywracać życie przepięknym zabytkowym obiektom. Dziś wraz z moimi współpracownikami mogę zapisywać kolejne karty historii poznańskiego Grunwaldu. Czuję satysfakcję, dumę, ale i odpowiedzialność.” Karol Fiedor
UBIQ 23 to zespół trzech budynków „A”, „B”, „C”. Dwa pierwsze oddane zostały do użytku w kwietniu 2015 roku. Budynek C jest jeszcze w fazie realizacji. Istotną cechą kompleksu jest wyjątkowa atmosfera stworzona przez połączenie historycznej tkanki architektonicznej, pięknej zieleni i najnowocześniejszych rozwiązań technologicznych. Prace rekonstrukcyjne prowadzone w budynku A wydobyły naturalne piękno surowej militarnej architektury, jednocześnie dostosowując zabytkowe wnętrza do potrzeb najbardziej wymagających współczesnych użytkowników.
Dominującym materiałem budowlanym budynku B jest ręcznie formowana cegła, nawiązująca do elewacji budynku zabytkowego A. Elementy elewacji budynków B i C wykonane ze szkła i aluminium wprowadzają do przestrzeni wątki współczesne, a jednocześnie harmonijnie współgrają z tradycyjnym charakterem budynku zabytkowego. Wewnętrzny dziedziniec spajający cały kompleks architektoniczny pod względem estetycznym, został również zaprojektowany z troską o sprawną komunikację między poszczególnymi budynkami.
Usytuowanie jak i forma obiektu zostały obrane z uwagi na istniejący kontekst urbanistyczny i ukształtowania terenu, rozpatrywane zgodnie z myślą Feng Shui. Racjonalnie kształtowany plan kondygnacji zapewnia maksymalną elastyczność aranżacji powierzchni najmu i znajduje swoje odzwierciedlenie w zewnętrznej formie obiektu. Wysmuklające bryłę wertykalne okna optymalizują doświetlenie powierzchni biurowych oraz ilość docierającego do nich ciepła promieni słonecznych. Zautomatyzowany system rolet oraz ruchome elementy fasady zapewniają komfort użytkowania i poprawiają bilans cieplny budynku. Charakterystyczny dla budynku układ w kształcie litery „U” pozwala na utworzenie zielonego dziedzińca dostępnego z kantyny pracowniczej. Na elewacjach wykorzystano takie materiały jak płyty cementowe czy lita cegła. Całość składa się na ponadczasową bryłę o spokojnym i nowoczesnym charakterze.
