Projekt koncepcyjny przestrzeni coworkingowej Uniwersytetu Europejskiego Viadrina ukazuje charakterystyczną cechę kampusu – więzi. Miejsce to jest bowiem dedykowane nie tylko studentom, doktorantom czy pracownikom, ale także całej lokalnej społeczności. Kluczowym dla rewaloryzacji miejsca jest kompleksowa i możliwie elastyczna przebudowa dawnej stołówki – mesy. Istniejący obiekt jest częścią zespołu budynków na Placu Uniwersyteckim i znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie centrum miasta. W kontekście urbanistycznym miejsce ma doskonałe warunki do pełnienia funkcji przestrzeni coworkingowej.

Projekt zakłada poprawę uwarunkowań architektonicznych – połączenie miejsca z placem uniwersytecki i poprawę dostępności do budynku. Przestrzeń została także odpowiednio doświetlona poprzez naturalne, wewnętrzne, zielone dziedzińce. Kompleksowo opracowano podział i wyposażenie przestrzeni wewnętrznych, która jest modułowa i dowolnie konfigurowalna, co pozwala na wiele rodzajów aktywności w jednej, uniwersalnej przestrzeni.

Przedmiotem naszego opracowania jest modernizacja, przebudowa i rozbudowa obiektu wraz z zagospodarowaniem terenu placu manewrowego i części Parku Jana Kasprowicza w Poznaniu. Zmodernizowana Arena powiększy się o jedną nowoprojektowaną kondygnację podziemną. Poziom parkietu hali znajdować się będzie o około 6m niżej niż obecnie – dzięki czemu możliwe jest zaprojektowanie kolejnych, dodatkowych trybun.

Po przebudowie obiekt  pomieści około 9 200 widzów – w tym 6 100 na miejscach stałych. W jego wnętrzu możliwe będzie organizowanie imprez sportowych krajowych i międzynarodowych najwyższej rangi (Mistrzostwa Polski, Mistrzostwa Europy) w trzech podstawowych dyscyplinach sportowych: piłka ręczna, piłka siatkowa, koszykówka oraz innych, wymagających boiska o podobnej wielkości (np. tenis ziemny, tenis stołowy, badminton, futsal, sporty walki).

Oprócz imprez sportowych w Arenie możliwe będzie organizowanie widowisk takich jak przedstawienia teatralne, widowiska operowe, seanse filmowe, koncerty rockowe i klasyczne. Ponadto w zmodernizowanym budynku możliwe będzie organizowanie kongresów, zjazdów plenarnych, wystaw i targów.  Atrakcyjność obiektu podnosić będą funkcje dodatkowe  dostępne podczas trwania imprez jak i na co dzień – usługi gastronomiczne, rekreacyjne, sportowe oraz handel.

W ramach inwestycji w sąsiedztwie Hali Arena powstanie także budynek administracyjny, a w kolejnym etapie prac 3-kondygnacyjny parking podziemny. Wysoka jakość zastosowanych materiałów, nowatorskie rozwiązania z zakresu projektowania miejskich parków i placów, działania pro-ekologiczne w sposobie zagospodarowania terenu to zagadnienia priorytetowe dla planowanej przebudowy.

Budynek zlokalizowano w północnej części ulicy Dąbrowskiego. Z bryły obiektu wydzielić można dwie części – niską, uzupełniającą pierzeję i nawiązującą wysokością do sąsiadującego kultowego budynku „Wiepofama” oraz część wysoką. Architektura budynku charakteryzuje się zróżnicowanymi, regularnymi cofnięciami elewacji i głębokimi tarasami, co wprowadza urozmaicony światłocień, optycznie redukuję skalę budynku oraz nadaje mu indywidualny charakter. W parterze budynku zaprojektowano liczne lokale usługowe dostępne z ul. Dąbrowskiego. Dziedziniec budynku to wspólna zielona część mieszkańców, o dużej różnorodność posadzek, nasadzeń i nowoczesnej małej architekturze. W budynku zaprojektowano ponad 270 mieszkań o powierzchni od 28 do 86 m2.

KONTEKST

OSIE KOMPOZYCYJNE I BRYŁA BUDYNKU
Jednym z pierwszych kroków było przecięcie bryły, które umożliwia połączenie placu Muzealnego od strony ul. Północnej z Głównym Placem Muzealnym w Parku Niepodległości.
Plac Muzealny od strony ul. Północnej jest kompozycyjną kontynuacją skweru z pomnikiem Armii Poznań i stanowi główną strefę wejściową do budynku. To właśnie północna fasada muzeum jest tą najbardziej eksponowaną. Aby podkreślić jej wagę wprowadzono dominantę przestrzenną na skrzyżowaniu ważnych osi widokowych, poprzez nadwieszenie części bryły. Umożliwiło to wizualne domknięcie placu od strony wschodniej.
Hall wejściowy stanowi formę otwartego pasażu, który płynnie łączy obie przestrzenie zewnętrzne. Umożliwia łatwy dostęp do budynku od strony północnej (dojście od Wzgórza Św. Wojciecha, Cytadeli) i południowej (dojście od Starego Rynku).
Fasada muzeum ukształtowana została poprzez podkreślenie tradycyjnych porządków oraz gradację struktury. Ciężkie i monumentalne elementy w parterze stanowią oparcie dla lekkiej i ażurowej górnej części budynku. Proporcje podziałów, uspokojony rytm elementów elewacyjnych stanowią o ponadczasowości i elegancji Muzeum.

SYMBOLIKA I KONCEPT

Rzut budynku został symetrycznie podzielony na cztery bloki funkcjonalne za pomocą układu komunikacyjnego w formie krzyża – jednoznacznie nawiązującego do Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego. Prosty i czytelny układ funkcji stanowił najważniejszą wytyczną przy projektowaniu układu budynku. Czytelny podział funkcjonalny umożliwia łatwą i intuicyjną nawigację wewnątrz obiektu.
Wieńczącym momentem zwiedzania głównego modułu ekspozycji stałej – „Powstanie Wielkopolskie 1918-1919” jest przejście przez symboliczną kładkę zwycięstwa prowadzącą do dalszej części ekspozycji. Jest to jedyne miejsce w wystawie stałej, które oświetlone jest światłem naturalnym. Symboliczne przejście do czasów po powstaniu. Towarzyszące tej chwili smugi padającego światła i widok na zieleń skłaniają do refleksji i przemyśleń.
Na najwyższej kondygnacji znajduje się pomieszczenie Makiety Dawnego Poznania. Część wystawy, która dostępna jest niezależnie z holu wejściowego będzie stanowić ważny element oferty Muzeum. Przy pomieszczeniu makiety zaprojektowany został taras zewnętrzny, skąd rozpościera się widok na panoramę miasta.

PROJEKT ZAGOSPODAROWANIA TERENU

Główna wejścia do Muzeum zlokalizowano od strony ulicy Północnej oraz od strony parku Niepodległości. Wykorzystując zróżnicowaną topografię terenu wprowadzono dodatkowe wejście od strony zachodniej z poziomu skarpy, umożliwiając bezpośrednie połączenie Muzeum ze Wzgórzem Św. Wojciecha.
Przestrzeń wokół Muzeum Powstania Wielkopolskiego podzielić można na kilka stref. Plac wejściowy od strony północnej, plac rekonstrukcji z miejscem na pomnik oraz Park Niepodległości.Naturalne przedłużenie Skweru przy Pomniku Armii Poznań stanowi plac wejściowy.
Północna część parku to główny Plac Rekonstrukcyjny. Mają tu miejsce przedstawienia grup rekonstrukcyjnych oraz wydarzenia rocznicowe. Z tego względu zdecydowano się na utwardzoną powierzchnię z płyt betonowych, która podziałami nawiązuje do elewacji. Zachodnia cześć Placu Muzealnego łagodnie wznosi się na skarpę tworząc tarasowe wejście na Wzgórze Świętego Wojciecha.

Centrum handlowo-usługowe w Parku Handlowym Franowo to łącznie jedna kondygnacja podziemna i dwie nadziemne powierzchni użytkowej – biurowo-usługowej oraz parkingowej. Całość budynku została wykonana w konstrukcji żelbetowej monolitycznej oraz prefabrykowanej.

Budynek zaprojektowany przy ul. Winiarskiej 40 w Poznaniu to mocno rozrzeźbiona, jasna bryła. Jej kształt to wynik obowiązującej linii zabudowy oraz biegnącej przez działkę infrastruktury technicznej. W budynku zaprojektowano 49 mieszkań o różnorodnej strukturze. Wraz z kondygnacją rośnie średnia powierzchnia mieszkań – od niewielkich kawalerek na parterze, po czteropokojowe apartamenty z dużymi tarasami na najwyższej kondygnacji. To jej nieregularny obrys formuje ciekawy światłocień i nadaje obiektowi indywidualny charakter.  Towarzysząca projektowi zasada negatywu wpłynęła na zastosowanie materiałów o zróżnicowanej fakturze i kolorystyce. Projektowane loggie dają wrażenie wydrążonych w bryle kubatur, a stonowana kolorystyka materiałów uzupełnia zielony krajobraz okolicy – najpiękniejszego poznańskiego Parku Sołackiego. Duża różnica wysokości terenu na działce pozwoliło na dyskretne usytuowanie wjazdu i zminimalizowanie długości rampy.  Łącznie budynek posiada 8 kondygnacji – 2 podziemne oraz 6 nadziemnych. Wysokość budynku – zaliczona do kategorii średniowysokiej, stanowi harmonijne uzupełnienie między wysoką a niską zabudową w układzie urbanistycznym okolicy.