Projekt obejmuję przebudowę wraz z rozbudową i zmianą sposobu użytkowania części pawilonu H6 zlokalizowanego na skrzyżowaniu ulic Grunwaldzkiej i Święcickiego w Poznaniu – w bezpośrednim sąsiedztwie budynku Collegium Heliodori. Część budynku, wzdłuż ulicy Święcickiego zostanie przebudowana. Budynek zostanie przystosowany do nowej funkcji biurowej – na parterze pojawią się większe przeszklenia, powstanie reprezentacyjna strefa wejściowa. Projekt z szacunkiem traktuje istniejący budynek – zachowane zostaną podziały i rytm elewacji, detale architektoniczne w formie ryflowanych płyt betonowych zostaną odnowione. Na parterze i wysokim piętrze z antresolami znajdą się powierzchnie biurowe na wynajem.

Od strony ulicy Grunwaldzkiej powstanie nowa, pięciokondygnacyjna część biurowa, która przesłoni pustą, północną ścianę hali targowej nr 6. Bryła budynku została tak ukształtowana, aby zachować rosnącą w narożniku działki lipę. Czysta, prosta forma zostanie obudowana stalowymi żyletkami – które nawiązują swoimi podziałami do najlepszych poznańskich modernistycznych realizacji. Budynek oglądany w skrócie będzie sprawiał wrażenie pełnej, jednolitej elewacji – natomiast oglądany prostopadle, nabierze lekkości i pokaże wnętrza przez przeszklone fasady. Na parterze budynku znajdzie się strefa wejściowa oraz lokal gastronomiczny. Ostatnia kondygnacja zostanie wycofana, aby stworzyć obszerny taras dla użytkowników, obsadzony zielenią, ukryty za ażurową elewacją.

Kolorystyka elewacji została tak dobrana, aby nie konkurować z otoczeniem i spójnie wpisać się w kontekst miejsca. Budynek nie ma się narzucać, a dobrze wypełnić tkankę miejską.

Obszar inwestycji znajduje się w północnej części kompleksu szpitalnego przy ulicy Krzyżowej. Kształtowana zabudowa stanowi rozbudowę istniejącej infrastruktury szpitala.

Projektowany obiekt wpisuje się w charakter dzielnicy Wilda podkreślając kontekst i historię miejsca. Ulica 28 Czerwca 1956 r. jest jedną z głównych osi funkcjonalnych miasta i jednym z głównych traktów komunikacyjnych Wildy. Motywem przewodnim formowania budynku jest relacja pomiędzy strukturą, nawiązującą do historycznych zabudowań, a nowoczesną funkcją projektowanego budynku. Rytmiczne i smukłe pionowe elementy górnych kondygnacji budynku zostały skontrastowane z masywnym podziałem dolnej części budynku. Dwie różne warstwy architektoniczne, tworzą fasadę, która, oglądana w skrótach perspektywicznych, odkrywa swoją trójwymiarowość.

Projekt zakłada odsunięcie północnej elewacji od ulicy w celu zachowania linii drzew zlokalizowanych wzdłuż granicy działki oraz lepszego doświetlenia kamienic po drugiej stronie ulicy. Zwarta bryła budynku umożliwia w przyszłości rozbudowę szpitala w kierunku wschodnim.

Górne kondygnacje budynku zostały w znaczny sposób rozrzeźbione i nie przewyższają sąsiadującej historycznej zabudowy, wpisując się dzięki temu w kontekst miejsca. Wytworzenie tarasów na dachach niższej części budynku, umożliwiło wprowadzenie dodatkowej przestrzeni rekreacji i odpoczynku dla pacjentów i personelu medycznego.

Projektowany zespół budynków, składający się z budynku Hali Betonowej, jednego z budynków dawnego
Browaru Huggera oraz projektowanego łącznika naziemnego pomiędzy wymienionymi budynkami, usytuowany
jest przy parku Wilsona w Poznaniu w historycznej dzielnicy Łazarz około 400m na zachód od Dworca Głównego.

Głównym założeniem projektu jest rozbudowa zabytkowego budynku Hali Betonowej i budynku Browaru
Huggera o nowe funkcje i elementy wraz z jednoczesnym przywróceniem pierwotnego wyglądu budynków.
Dodanie łącznika naziemnego umożliwi zmianę funkcji całego zespołu. Łącznik pomiędzy budynkami ma wtopić
się w Park dzięki zaprojektowaniu dachu odwróconego pokrytego żwirem, wycofaniu fasad względem budynku
Hali Betonowej oraz szklanej elewacji odbijającej światło. Elewacja frontowa budynku Browaru tworzy wizualne
zatrzymanie osi widokowej wzdłuż dojazdu od strony ul. Śniadeckich, natomiast Hala Betonowa zamyka
poprzeczną oś Parku. Przywrócenie dawnych osi widokowych, likwidacja dobudówek, odtworzenie kolorystki
elewacji, odbudowa szerokich schodów od strony Parku Wilsona, odsłonięcie pierwotnych sufitów i stolarki
okiennej przywróci dawny blask budynków w unowocześnionej formie.

Nowe elementy kompozycji zostały zaprojektowane w taki sposób, aby jak najmniej ingerować w zabytkowy
charakter budynku. W założeniu stanowią one nowoczesne, minimalistyczne dodatki o wysokiej klasie detalu.
Zabytkowa Hala Betonowa i budynek dawnego Browaru Huggera przywrócą dawną świetność i stworzą nową
jakość na mapie poznańskiego Łazarza.

Kształt bryły biurowca powstał w oparciu o zdefiniowane w planie miejscowym linie zabudowy, z zachowaniem osi widokowej z ulicy Brneńskiej na zielony dziedziniec i wygiętą w łuk fasadę. Mimo dużej powierzchni użytkowej, odpowiednie rozczłonkowanie bryły pozwoliło utworzyć wrażenie kameralnego kompleksu biurowego. Na bryłę budynku składają się elewacje zarówno mocno szklane, nadające bryle lekkości, jak i masywniejsze, ujęte w ciemnych żyletkach i mocno osadzające budynek w kontekście.  Program funkcjonalny obejmuje ponad 20 tysięcy m2 powierzchni biurowych oraz ponad 1,5 tys m2 sal konferencyjnych i restauracji dostępnych z reprezentacyjnego parteru. Całość dopełniają dwukondygnacyjny podziemny parking, parking rowerowy, zielone dachy oraz zielony półprywatny dziedziniec.

Charakterystycznym elementem przebudowy i rozbudowy domu jest zmiana ukształtowania zadaszenia – z dachu dwuspadowego na dach płaski. To przede wszystkim ten element nadaje bryle  nowoczesny charakter. Zastosowane szlachetne materiały – betonowa cegła i aluminiowe ciemne płyty kompozytowe nadają sznytu całości. Dodatkowo strefę wejścia podkreśla tektonika zastosowanych płyt z łupanego kamienia. Od południa dom otwiera się dużymi przeszkleniami na ogród. Całość dopełnia starannie zaprojektowany detal – ciemne opaski wnęk okiennych, pionowy pas ceglanego wątku, oświetlenie zewnętrzne i elementy zagospodarowania z betonu architektonicznego.

Obiekt tworzą dwie bryły, połączone ze sobą w poziomie parteru niewielkim łącznikiem. Jedna z nich to część o funkcji biurowej, druga to hala magazynowa z wbudowanym zapleczem socjalnym. Ściany zewnętrzne budynku płynnie przechodzą w  ogrodzenie, tworząc tym samym półotwarte dziedzińce. Parter podkreślono jasną cegłą i przeszkleniami. Niemal pozbawione okien piętro zaakcentowano ciemnym tynkiem i płytą warstwową. Całość charakteryzuje prostota formy i materiału.